Addio een Bud Spencer

Twee krachtige argumenten, een woest groeiende volle baard, doordringende blik, diep gemopper – Bud Spencer werkt zo simpel. De films van Carlo Pedersoli, zoals Spencers echte naam was, gaan op en neer op televisie en zijn uitspraken behoren tot de klassiekers van de filmgeschiedenis. Hij was een Olympische zwemmer, westernheld en beroemd om zijn vuisten, nu is filmlegende Bud Spencer op 86-jarige leeftijd overleden. Dit werd bevestigd door zijn zoon Giuseppe Pedersoli: "Hij heeft niet geleden, hij had ons allemaal bij zich en zijn laatste woord was dankjewel", zei Pedersoli volgens het Italiaanse persbureau Ansa.

Kinderen wensten zijn kracht, mannen droomden van zijn brutale mond en ijshockeyspelers bootsten tevergeefs zijn wilde baard na. De populariteit van de Italiaanse acteur is tot op de dag van vandaag ongebroken. Bud Spencer had een bewogen leven dat veel meer was dan uppercuts, films en slapstick. Acteur, advocaat, ondernemer, wedstrijdzwemmer, muziekproducent, uitvinder - ze zouden allemaal op de een of andere manier het recht hebben om op zijn visitekaartje te staan. Met Terence Hill zal Bud Spencer herinnerd worden vanwege zijn talloze "Haudrauf-films". De bebaarde man met kleine, toegeknepen oogjes werd wereldberoemd door de zogenaamde "spaghettiwestern". Met het tweehandige dubbelklikkende fluitje en de verticale slag op het hoofd met zijn vuist leerde hij zijn tegenstanders vrezen.

Carlo Pedersoli, geboren in Napels, sloeg twee klassen over op school. Op 16-jarige leeftijd studeerde hij scheikunde, maar moest stoppen omdat zijn familie naar Zuid-Amerika emigreerde. Eerst naar Brazilië, daarna naar Argentinië. Daar werkte hij als lopende bandwerker, secretaris en bibliothecaris. Pedersoli keerde terug naar Rome, studeerde rechten en ging terug naar Zuid-Amerika, dit keer naar Venezuela om te werken als Alfa Romeo-manager. In de jaren vijftig was hij al buitengewoon succesvol. Hij nam deel aan de Olympische Spelen in Helsinki in 1952 en in Melbourne in 1956. Even later zei de massieve Italiaan "Ciao" tegen competitieve sporten en concentreerde hij zich op zijn acteercarrière als "Bud Spencer". Zijn schoonvader Giuseppe Amato, die zijn brood verdiende als filmproducent, introduceerde hem vervolgens in de showbusiness. Hij kreeg zijn artiestennaam omdat hij zijn naam als zwemkampioen niet wilde "ruïneren". "Spencer omdat Spencer Tracy mijn favoriete acteur was. En Bud, nou ja, zoals het Bud-bier, 'legde de kolos een paar jaar geleden uit.

Het publiek hield van de zwemmer als acteur. Films met titels als "Four Fists for a Hallelujah", "Two Heavenly Dogs on the Way to Hell" of "Two Aces Trump Up" vulden de bioscopen. Maar zwemmer en acteur waren slechts één kant van Bud Spencer. De Italiaan was ook advocaat, ondernemer, muziekproducent, uitvinder, rugbyspeler, nationale waterpolospeler en rokkenjager. Althans voordat hij in 1960 met Maria Amato trouwde. "Heeft iemand je ooit met een voorhamer geslagen?" Niemand heeft diplomatie geleerd in Four Fists Against Rio. In plaats daarvan vliegen de vuisten met een mooie regelmaat. Maar Bud Spencer heeft niets gemeen met moderne actiehelden als Bruce Willis of Arnold Schwarzenegger. geen bloed Geen bombastische explosies. Gewoon vuist op de neus. Het is echter zo perfect geënsceneerd dat het doet denken aan ballet, ondanks dat het 1,92 meter lang is en meer dan 150 kilo weegt.

Bud Spencer: "Ze noemden hem Mosquito" - Trailer (1978)

Uit een vechtpartij, uiteraard altijd tegen een groot aantal tegenstanders, vormt het bebaarde gevaarte een schilderij, vergezeld van "Boing" en "Batsch". Bovendien, liedjes met pakkende deuntjes, wordt "Flying Through The Air" herhaald op het refrein van "Two Heavenly Dogs on the Way to Hell" en "Dune Buggy" in "Two Like Pech and Sulphur". Een andere internethit is het legendarische optreden van Bud Spencer in het koor, toen hij een "Bababa" inbouwde in de klassieke "Lalalalala" en de woede van de dirigent opwekte. Vooral de soundtrack van de maaltijden was levensecht: “Burps. Krijg alles wat geen huur betaalt." Over "boertje" gesproken, zelfs Joko en Klaas kunnen inpakken: bijna geen ander duo harmoniseert zo perfect op het scherm als de eigenwijze Bud Spencer en de slimme Terence Hill. Bud Spencer en Terence Hill hebben samen negen films gemaakt, en de namen zijn synoniem geworden met ondeugendheid en durf.

De krokodil en zijn nijlpaard (trailer)

Hoewel een paar flinke klappen een handelsmerk zijn van Bud Spencer, vecht hij zelden om een ​​pak slaag. Soms zet hij boeven een halt toe, soms komt hij in opstand tegen op geld beluste vastgoedhaaien, het is altijd goed tegen kwaad. Zelf altijd een tekort aan contant geld en worstelend door het leven, toont hij geen respect voor bemoeial en ambtenaren. In zijn films behoort zijn goedmoedige hart vaak toe aan de nederige arbeider, een positie die Carlo Pedersoli maar al te goed kende. Terwijl andere idolen zoals "Baywatch" strandwacht David Hasselhoff nu dooddronken hamburgers van de vloer eten en met succes hun reputatie hebben verpest, fascineerde Bud Spencer nog steeds als een held. In zijn autobiografie herkende hij duidelijk de grenzen van zijn capaciteiten voor de camera: "Ik ben geen acteur, ik ben een personage." Dit is precies wat het personage Bud Spencer zo uniek maakt. Het weerspiegelde allerlei hoop en dromen, maar was bovenal authentiek en had zo zijn eigen genre gecreëerd.

Twee uit de hand gelopen (trailer)

In de jaren '80 zoog ik, net als iedereen, elke film van Bud Spencer en Terrence Hill naar binnen. Ik heb ze allemaal gezien, Four Fists for a Hallelujah, de Flatfoot-films, ze noemden hem Mosquito, The Big One met zijn buitenaardse kleintje, Buddy hit the Luke, Banana Joe, Hector, The Bomber en hoe ze ook heetten. Bud Spencer en Terrence Hill waren een bank, een machine die elk jaar als een uurwerk een nieuwe komedie voor ons kinderen uitbracht, en daarin ontmantelden ze op betrouwbare wijze elke faciliteit en sloegen gangsters en agenten in elkaar. Ik had de films al een hele tijd niet meer gezien, door de jaren heen en het groeiende filmaanbod heb ik de neiging ze te boeken onder "Onzin die ik als kind heb gezien" en de afgelopen twee jaar heb ik de smaak te pakken gekregen weer zodra er iets op de televisie liep.

Twee zoals pech en zwavel (trailer)

Carlo "Bud Spencer" Pedersoli is op 86-jarige leeftijd overleden. "Hij heeft niet geleden, hij had ons allemaal bij zich en zijn laatste woord was 'dankjewel'", aldus zijn zoon Giuseppe Pedersoli, volgens het Italiaanse persbureau Ansa. "Met ons diepste medeleven moeten we aankondigen dat Bud naar zijn volgende reis vliegt", deelde zijn familie op de zijne Facebook-pagina met. Rust in vrede. Zonder jouw films had ik iets gemist in mijn kindertijd/jeugd. Je films met je sympathieke filmpartner Terence Hill waren zo hilarisch dat ik en mijn familie er tot tranen toe moesten lachen. Jij zorgt ervoor dat deze herinnering voor altijd levend blijft. Dankjewel. Een stukje van mijn jeugd gaat met je mee. Ciao groot. Wees een legende. Hart van hart. Fuck dit jaar! Ik doe vandaag een Bud Spencer-marathon...

Vier Vuisten voor een Halleluja (Trailer)

De grote met zijn buitenaardse kleintje (trailer)