De band "Vicieuze cirkel» uit Wenen zijn sinds 2008 voornamelijk in Oostenrijk aan het uithalen en hebben in eigen beheer drie albums uitgebracht. Sommige mensen kennen de band misschien al van gezamenlijke optredens met “Megaherz” of “Eisregen”. Met ‘Traces of the Past’ brengen de heavy rockers in 2009 hun in eigen beheer gedistribueerde debuutalbum opnieuw uit. Op zich een goed idee, aangezien je een “maagdelijke” benadering kunt hanteren van een band die al een tijdje bestaat. Het album kwam in 2009 op de markt en was uiteraard lange tijd niet op voorraad. Over het etiket NRT-records Inmiddels komt de plaat weer op de markt en als je de plaat vergelijkt met het nieuw verschenen album ‘Lust Frust’, merk je al snel dat ‘Traces of the Past’ beduidend meer metalig is dan zijn opvolger.
Ergens in 2008 richtte Friedl Schütz, bekend van ‘Sunterra’, een nieuwe band op genaamd ‘Vicieuze cirkel«. Dit eerste opus verscheen in 2009 in eigen beheer en is, zoals gezegd, nu opnieuw uitgegeven. Het album van de donkere rockers biedt een geconcentreerde mix van nieuwe Duitse hardheid, heavy rock en metal en legde de basis voor alles wat de band de komende jaren zou definiëren. Op de zilveren schijf staan in totaal 10 nummers plus bonusmateriaal, zoals een radioversie en een remix met harde beats. Hoewel “Traces of the Past” weinig hoogtepunten kent, levert het toch overal behoorlijke prestaties. Hier hebben ze alle uitgebreide versieringen volledig vermeden en lijkt het alsof ze de zeer tekstzware basis hebben uitgebreid om er de hardrocknummers omheen te bouwen, deels ritmisch en deels melodisch. De Duitstalige teksten zijn deels maatschappijkritisch en deels uit het leven gegrepen, en zo tonen de Weense teksten duidelijk emotie zonder cheesy te worden.
Het eerste nummer op het album “Zerrissen” heeft precies hetzelfde effect op mij als de titel doet vermoeden. Het gevoel erachter wordt goed overgebracht en met Ronny Platzer heeft “Teufelskreis” de rockband aan de microfoon. Zijn zang is hartverscheurend. Zelfs de gitaarsolo's van Friedl Schütz dragen de luisteraar mee en het nummer wordt door de krachtige drums letterlijk in de hersenen geslagen. ‘Leben’ is niet minder rustig en komt zonder introductie, want hier geeft de band meteen weer gas. Het nummer maakt indruk met een geweldig refrein dat een meezingkarakter heeft. De gebruikte keyboards laten het geheel donker overkomen en het nummer heeft een bepaalde groove en beukende beats. Het nummer “Verloren” komt in het begin wat zwakker over en springt in eerste instantie niet helemaal in het oog. Op de een of andere manier lijkt het nummer nog niet af. Maar dat maakt niet uit, want in het refrein komt de band weer bij elkaar en in het midden trappen ze echt weer het gaspedaal in. Steeds vaker moet ik met de band aan “Oomph!” denken. of denk aan “Rammstein”. Dit betekent niet dat "Teufelskreis" een goedkope kopie is van deze grootheden, "Teufelskreis" heeft zeker overeenkomsten met deze bands, maar hun eigen identiteit is voor hen essentieel.
Het nummer “Jealousy” is naar mijn mening het beste nummer op dit album. Muzikaal werd er geweldig werk verricht. Een liedje zoals het hoort te zijn. De melodieën, riffs en uitvoering passen simpelweg uitstekend bij elkaar en ook de teksten vertellen een verhaal dat veel mensen daadwerkelijk overkomt. Met “Gefangen” krijgen we een behoorlijke heavy groove en het refrein is simpelweg sterk. De hook daarentegen lijkt wat krap, maar introduceert wel het wijdbeense refrein en zo kan “Gefangen” zich ook redden, maar blijft wat achter ten opzichte van “Jealousy”. Bij “A Life Long” gaat het spijkerhard door en “Lost Game” straalt een zekere flair uit, maar bouwt iets te lang op dezelfde riff. Het geluid lijkt wat langdradig en scoort qua arrangement niet helemaal, maar dat doet het wel als je naar de teksten kijkt. De verplichte ballade is ‘In the Face’, waarin fysiek geweld tegen kinderen, oorlogen en ontberingen aan de kaak worden gesteld. Maar niet op een gênante manier, maar gewoon de waarheid vertellen. De oppervlakkige kant van het nummer maakt plaats voor de gebruikelijke zwaarte vanaf het midden van het nummer en wordt een powerballad met een pakkend deuntje.
Met “Schein Tod” stapt “Teufelskreis” weer echt op het gas en met een energie die tot op het bot gaat. De teksten zijn wederom erg goed en zorgen ervoor dat alles geloofwaardig overkomt. Het nummer “Over” beschrijft het einde van een relatie tussen twee mensen. Dit nummer is op zijn best een heavy nummer en ook over de tekst valt niets te klagen. Het nummer rockt en is een goede afsluiter van het debuutalbum van de Weense combo. De bonustracks “Jealousy” als radio edit is een iets verkorte versie van de hierboven genoemde titel en de dance remix van “Ein Lebenlang” laten we zoals die is en is zeker meer voor clubs. “Traces of the Past” is simpelweg een schot in de roos, ook al halen niet alle nummers hier hetzelfde hoge niveau, toch kun je spreken van een opzwepend album, want uiterlijk elk tweede nummer trekt je aandacht weer naar zichzelf toe. Soms grijpt de tekst je, soms een riff. “Teufelskreis” ontving in 2009 veel minder inkomsten dan hun volgende plaat. Dat betekent uiteraard ook een minder uitgesproken identiteit, maar het handelsmerk van de band is toch vooral de zang en die maakt veel indruk.
Naar mijn mening is “Traces of the Past” het beste album van de band. Hier wilden ze simpelweg muziek maken die een bepaalde artistieke kwaliteit had en dat was succesvol. Er zijn geen franjes gespaard en niemand hoeft hier bang te zijn voor al te veel stilistische experimenten. Thema's als het in twijfel trekken van het eigen lot en de uitzichtloosheid van de situatie resoneren merkbaar door het hele album. Ieder nummer weet op zichzelf het betreffende gevoel over te brengen, maar ondanks de gedetailleerde refreinen en teksten – of juist daardoor – lijken de nummers iets te uniform. Ik had graag wat meer variatie in de songstructuur gewild, al moet ik toegeven dat er wel iets blijft hangen. Met “Traces of the Past” levert “Teufelskreis” een solide Duitstalige plaat af die een aanrader is voor metalfans, Duitse rockfans, heavy-fans in het algemeen en ook fans van de Neue Deutsche Härte. Vooral vrienden van bands als “Rammstein”, “Megaherz”, “Oomph!” en tot op zekere hoogte zullen “ijsbrekers” ook plezier hebben. De paar zwakke momenten zijn vergeeflijk en zelfs traditionele metalfans zouden deze jongens eens moeten beluisteren!
Je kunt het album maken koop in onze winkel.
Tracklist:
- Stuk
- Leben
- verloren
- Eifersucht
- Gevangen genomen
- Een leven lang
- Verloren spel
- In het gezicht
- Verschijning van de dood
- Verleden
- Jaloezie (Radio Edit)
- Voor een leven (Dance Remix)
[rwp-review id=»0″]