The Cure 2016 in Basel: Een concert met kippenvel

Al meer dan 20 jaar zijn de helden in de droevigste uren en de voorvaderen van de gothic scene terug. Het duurde meer dan 40 jaar tot het eerste Cure-concert in Basel en het wachten was het waard. "The Cure" live is niet zomaar een concert, "The Cure" live is een evenement en de Britten rondom zanger Robert Smith verwenden het publiek met 27 nummers van dark wave tot indierock tot pop. Het geluid van "The Cure" was en is een definitie voor zichzelf en de band heeft echt alles gegeven tijdens hun concert in de St. Jakobshalle in Basel, de muzikanten stonden bijna drie uur op het podium om de fans helemaal gelukkig naar huis te laten gaan. Zo mooi kan verdrietig zijn!

De toegang tot de St. Jakobshalle in Basel was om 19 uur en mijn enthousiasme voor deze locatie is altijd zeer terughoudend omdat het geluid nooit echt het vermelden waard is geweest en ik over het algemeen niet zo van grote arena's houd. Ik heb het gewoon liever wat intiemer en vooral de geluidservaring vind ik erg belangrijk. Zo werd het voor tienduizenden muziekliefhebbers vrijdagavond duidelijk dat de St. Jakobshalle verbouwd werd toen ze voor het Cure-concert een omweg moesten maken, langs slagbomen en houten loodsen. Binnen wachten nieuwe sanitaire voorzieningen op je, maar de hal zelf doet nog sterk denken aan het decennium waarin de meeste mensen voor het eerst in aanraking kwamen met «The Cure». Hoe dan ook, om 19.30 uur stond de openingsact "The Twilight Sad" op het podium en klonken de eerste noten.

De Cure Bazel

De openingsact ging goed met "The Cure", de zanger van "The Twilight Sad" uit Glasgow leek niet alleen op Ian Curtis van Joy Division, hij bewoog ook zo. Een sympathieke band die blij was, zoals ze zelf zeiden, dat er zo vroeg al zoveel mensen waren. Ze gaven een zeer soulvol concert dat een beetje melancholie in de zaal verspreidde. Toch leken sommige concertgangers niet zo enthousiast, velen waren nog ver van het podium verwijderd en het publiek was over het algemeen nog erg stil. Muzikaal, tonaal en vocaal zijn «The Twilight Sad» geweldig. Het eerste nummer "Reflection Of The Television" is live fantastisch. Van de vier Glasgowians had ik nog nooit gehoord, hoewel ze sinds 2006 al vier albums en zes EP's hebben uitgebracht. Ik hou sowieso erg van dit Schotse dialect en de jongens speelden in totaal zeven nummers en wisten muzikaal te overtuigen met soulvolle muziek en een goed, donker geluid.

"The Twilight Sad" setlist:

1. Reflectie van de televisie
2. Afgelopen Januari
3. Ik zou je alles kunnen geven wat je niet wilt
4. Zeven jaar brieven
5. Het was nooit hetzelfde
6. Er zit een meisje in de hoek
7. En ze zou de herinnering verduisteren

Om 20 uur was het eindelijk zover. De vijf muzikanten van "The Cure" kwamen het podium op, Robert Smith leek, zoals verwacht, een beetje verlegen en begon gewoon zonder naar zijn fans te kijken in de uitverkochte zaal. De regels van het eerste nummer van de avond, "Open", zouden gemakkelijk ondertekend kunnen worden als je je alleen op de akoestiek concentreerde. Helaas valt direct het hardere, maar helaas ook ingetogener geluid op. Gelukkig kon je de individuele instrumenten duidelijk horen, maar het geluid klinkt verzadigd, een fenomeen dat ik keer op keer ervaar. Ten koste van de zuiverheid van het geluid werd het volume enorm opengedraaid, omdat ik de Schotten bij voorbaat beter vond. Het is moeilijk te zeggen waarom het booming is: akoestiek? Technologie? gemengd persoon? Jammer. De euforie bij dit eerste Zwitserse indoorconcert van "The Cure" sinds 15 wordt alleen getemperd om redenen van geluidskwaliteit. Maar wat het kwintet op het podium speelde was verbluffend en al na een paar minuten leidde het tot de eerste hoogtepunten. Wie had gedacht dat de band ons zo vroeg "The Walk", "In Between Days" of "Boys Don't Cry" zou presenteren? Robert Smith, die we in het verleden wellicht als een lastige hitweiger hebben gezien, baande zich met zijn vier kompanen al snel een weg door de eerste grote klassiekers en zorgde voor een echt goed humeur.

De KUUR @Basel

Allemaal heel mooi gespeeld en de stem van Robert klinkt nog steeds geweldig. De 57-jarige zingt uitstekend, varieert koeltjes in toonhoogte en wijkt soms af van de originele lijnen. Zijn veelbetekenende stem houdt eigenlijk twee en een half uur aan zonder compromissen. Dat de Britten zo vroeg al zulke bekende cijfers meebrachten, toont ook aan uit welk rijk fonds ze kunnen putten. Haar verlangen naar afwisseling onderscheidt haar op deze tour. Dus schudt het kwintet avond na avond de setlist van de tour door elkaar om zichzelf en het publiek te verrassen. Bassist Simon Gallup, 56, draagt ​​dit jaar een oversized Elvis kuif en Iron Maiden T-shirt en speelt het liefst op de monitorspeakers. Gallup is de enige die de breedte van het podium verkent, spurpend op snelheid als contrast met de stoïcijnse toetsenist. De rest van de band draagt ​​effen zwart en veroudert goed. Dat gold ook voor de Cure-fans uit de jaren 80 en 90, maar er was ook een verrassend aantal zeer jonge mensen, meestal in het zwart gekleed. Om dit te vieren hadden veel mannen van middelbare leeftijd eyeliner en rode lippenstift geleend van hun dochters en hun haar opgemaakt met haarlak en föhns. Het enthousiasme bij het publiek is groot. In tegenstelling tot eerdere concerten zijn er nog maar een paar Robert Smith-lookalikes over. We worden allemaal ouder en niet per se hariger.

Aangezien "The Cure" geen actuele plaat promoot, missen hun optredens misschien het verhalende kader dat ooit hun concertreizen kenmerkte. De sfeer van elk werk werd ooit overgenomen in de setlists, waarop de meeste nummers gevleugeld of kronkelend uit angst voor leeftijd stonden. De lichtshow is een lust voor het oog, weelderig en perfect getimed op de muziek, en de LED-panelen achter de band vertoonden af ​​en toe live camera-overlays met een oneindigheidseffect. Na 15 nummers en een speelduur van bijna 90 minuten was de reguliere set voor het eerst afgelopen - en toch waren ze pas halverwege, want er zouden nog drie enorme blokken toegiften volgen. Met name het eerste blok wist te overtuigen met het geweldige "Burn" van de "The Crow" soundtrack en "A Forest", wat wederom voor veel enthousiasme zorgde. De band presenteerde in ieder geval een geslaagde dwarsdoorsnede van hun werk. De melodieën van Robert Smith zijn rijk aan afwisseling, alleen "Charlotte Some" en "Disintegration" ontbraken. Het derde blok toegiften wordt een feestje! Op «Friday I'm in Love», «Hot Hot Hot!!!» en "Close To Me" werd gevolgd door de stuiterende uptempo brul "Why Can't I Be You" en vormde het sluitstuk van deze avond.

The Cure Bâle Basel st jakobhalle 04-11-2016 eerste toegift want burn a forest

«The Cure» live is niet zomaar een concert, «The Cure» live is een evenement! En het was inderdaad een grandioos evenement van een bekende band, die ook in 2016 volledig weet te overtuigen. Het enige jammere was de opener, zeker een goed nummer, alleen de akoestiek, die helaas verschrikkelijk was. Ondanks de ietwat trage start wist "The Cure" de meeste fans te inspireren, ook al haalden ze niet allemaal de volle drie uur en stond er voor velen nog een uur in de garderobe. Er is niets om spijt van te hebben - of misschien hoogstens het feit dat "The Cure" zelfs vijf nummers aan hun concerten in Italië heeft toegevoegd en drie uur heeft gespeeld. En toch waren er alle hits, maar het was nog steeds geen overhalende Greatest Hits-avond. "The Cure" verrukte de fans in de uitverkochte St. Jakobshalle in Basel. Een spetterende band, opzwepende liedjes en twee en een half uur uitbundige melancholie, vrolijk gevierd door een uitstekend gehumeurde Robert Smith en collega's in topvorm. Een geslaagde concertavond die met veel gevoel begon en ook eindigde met kippenvel. kon niet beter zijn geweest.

Setlist The Cure:

1. Openen
2. Een nacht als deze
3. De wandeling
4. Duwen
5. Tussen dagen in
6. Jongens huilen niet
7. Foto's van jou
8. Hoge
9. Lovesong
10. Just Like Heaven
11. Trust
12. Vanaf de rand van de diepgroene zee
13. alt.einde
14. Honderd jaar
15. Einde

Nog:

16. Willen
17. Burn
18. Een bos

Encore 2:

19. Schud Hond Schud
20. Fascination Street
21. Nooit genoeg
22. Verkeerd nummer

Encore 3:

23. Slaapliedje
24. Vrijdag ben ik verliefd
25. Heet heet heet !!!
26. Dicht bij mij
27. Waarom kan ik jou niet zijn?

[rwp-review id=»0″]