Recenzja albumu: Excelsis – Vo Chrieger u Drache

Fani metalu zapewne znają niektóre z tych legendarnych szwajcarskich zespołów, takie jak „Krokus”, „Celtic Frost” i „Coroner”, być może młodsi fani znają także „Eluveitie”, jednego z liderów obecnych zespołów folk metalowych. Ale dlaczego wiesz «Excelsis» nie świnia z Kriegsstetten w Szwajcarii? To niemożliwe! Samozwańczy Dragonslayers od 1996 roku czynią góry niebezpiecznymi i jeśli nie znasz tego zespołu, naprawdę coś tracisz! «Excelsis» zaprezentowali tego lata swój siódmy album „Vo Chrieger u Drache”, który może śmiało konkurować z górnymi regionami, jeśli chodzi o folk metal. Excelsis są nieco specyficzne, a ich znakiem rozpoznawczym jest metal z instrumentami takimi jak dudy, „Bäsechlopfe” czy flet prosty, a teksty są częściowo napisane w dialekcie. W przypadku „Vo Chrieger u Drache” ogranicza się to tylko do części piosenek i około połowy tytułów piosenek – ale Excelsis to prawdopodobnie najbardziej celtycki ze szwajcarskich zespołów metalowych obok Eluveitie. Chłopaki osiągają poziom jakiego nie słyszałem od Manowara. Brzmienie obecnej płyty charakteryzuje się kontrastem gęstego metalu i jasnych specjalnych instrumentów nad nim i opowiada historie w formie pieśni bojowych. Jeśli więc lubisz mocny folk/pagan metal z mocnym kopnięciem, to trafiłeś pod właściwy szwajcarski adres.

Album „Vo Chrieger u Drache” został nagrany i zmiksowany w Iguana Studios przez Christopha Brandesa, a okładka jest bardzo dobrze wykonana, podobnie jak całe wnętrze książeczki. Ogólnie płyta sprawia wrażenie pięknie zainscenizowanego dzieła zupełnie wyjątkowego zespołu. „Vo Chrieger u Drache” idealnie wpisuje się w koncepcję zespołu dotyczącą średniowiecznych mitów ludowych. Chodzi o wojowników i smoki, o legendę założycielską miasta Burgdorf w kantonie Berno, gdzie bracia Sintram i Bertram, książęta Lenzburga w kantonie Argowia, wygrali walkę ze smokami i ufundowali kaplicę, aby podziękować św. Małgorzacie . Szwajcarscy bardowie opowiadają nam tę legendę na swój własny, niepowtarzalny sposób, używając szorstkiej, niewypolerowanej i nie tandetnej wersji folk metalu. Wprowadzenie, wypowiedziane w berneńskim języku niemieckim, doskonale wprowadza nastrój w tę lokalną historię; teksty samych piosenek występują na przemian w języku angielskim i berneńskim, przy czym ten ostatni często kształtuje refreny przypominające hymn. „Prolog (Sintrama i Bertrama)” nie jest łatwy do zrozumienia w szwajcarskim niemieckim, ale kiedy „Brothers of War” naprawdę nabiera tempa, wszystko jest w porządku, plus odpowiednie dźwięki fletu i brzmienie hymnu w nim Piece sprawia, że ​​chcesz więcej. „Druidzi” to epopeja heroiczna, wsparta folklorystycznymi instrumentami, dzięki czemu potrafi zadowolić. Szczególnie w tej scenie granica między kiczem a geniuszem jest bardzo wąska, ale „Excelsis” robi to po mistrzowsku. Zasadniczy charakter utworów jest zazwyczaj uroczysty i epicki, a zespół nie spieszy się z opowiedzeniem swojej historii. Instrumentalnie po raz kolejny spotykamy pełną gamę instrumentów folklorystycznych, takich jak skrzydła talara, dudy, harmonijka ustna, harfa żydowska i flety, które doskonale wkomponowują się w metaliczny strój i dzięki temu nie spychają zespołu daleko w zacieniony zakątek średniowiecznego rynku .

Excelsis - Uechtland (oficjalne wideo 2013)

Scisły box, zwany także akordeonem, naprawdę wytrzymuje szybkie granie w „Heathen Princess” na początku, potem robi się trochę ciszej, zanim znów oddzwoni w świetnym tempie. „The Fear” to mała przerywnik, po czym następuje „Uechtland” w typowym dla „Excelsis” stylu i wprawia w świetny nastrój. „Chrieger” to opresyjny, heroicznie brzmiący numer, który zbliża się do Manowara. Piosenka toczy się powoli i emanuje własnym urokiem. Utwór trwa niecałe dziewięć minut i jest jednocześnie najdłuższym na płycie. „Chrieger” jest trudny do przebicia pod względem atmosfery. Następnie następuje kolejny mocny, utrzymujący się utwór z „Dragonhole”, „The Chapel” ma kilka szybszych fragmentów, a „The Fall of the One” oferuje kolejny pełny folkowy utwór, w tym harmonijkę ustną. „The Avenger” naprawdę dobrze trzyma się w szybszym tempie, pozwalając kontrabasowi na rotację w „Wissi Bärge”. Ten porywający album kończy się mocnym „Epilogue”, a „Excelsis” udowodniło, że folk metal może brzmieć naprawdę fajnie, a przełom prawdopodobnie nastąpi teraz dzięki wskazówkom od poufnych osób. „Excelsis” to metalowy zespół z sercem i duszą, który zdecydowanie przypomina mi „Grave Digger” swoim stylem narracyjnym i odpowiednią dozą twardości i surowości oraz nieoszlifowanym śpiewem Münggu, ale prezentuje się zauważalnie bardziej folkowo pod względem melodyjnym i instrumentalnym. Liczne i różnorodne chórki zapewniają, że zaserwowana zostanie nie tylko tarka, ale cała paleta, od nieśmiałych, elokwentnych growli, przez czysty śpiew, aż po potężne chóry. Ta specyficzna grupa może również wymyślić genialne solówki i ostre jak brzytwa, porywające riffy, które zawsze znajdują właściwą równowagę pomiędzy metaliczną twardością i domową narracją.

„Excelsis” przypomina takie zespoły jak „Eluveitie”, „Nerthus”, „Mithotyn” czy „Finntroll”. Brzmienie obecnej płyty charakteryzuje się kontrastem pomiędzy gęstym metalem a jasnymi, specjalnymi instrumentami nad nim, a partie dialektu zawsze sprawiają, że nadstawiasz uszy i wzbogacasz dźwięk po prostu dlatego, że po prostu nie jesteś do tego przyzwyczajony. Münggu (wokal, gitary, dudy, harfa ustna i gwizdki), Ędu (instrumenty klawiszowe, wokal tylny, flety i gwizdki), Mäk (bas, harmonijka ustna), Rölu (gitara, wokal tylny, stukanie miotłą) i Küsu (perkusja, taler swings) Po latach i siedmiu albumach wiedzą dokładnie, jak przyciągnąć ludzi. Dźwięk wydaje się bezkompromisowo twardy, ale oferuje też harmonie i to połączenie się sprawdza. Stworzyli tożsamość, której pozazdroszczą inne zespoły metalowe. Wizualnie na potrzeby obecnego albumu Berneńczycy przebrali się w szaty mnicha, jeszcze bardziej podkreślając druidyczny charakter swojej muzyki. Ogólnie rzecz biorąc, „Vo Chrieger u Drache” to przeżycie. Wskazane jest, aby nie zostawiać programu Excelsis działającego w tle, ale naprawdę się w niego zaangażować. Zespół należy do tej samej ligi, co wielcy folk metal, zwłaszcza, ale nie tylko, ponieważ interesowali się tym gatunkiem już zanim został on jeszcze oficjalnie wynaleziony. „Vo Chrieger u Drache” to fantastyczna płyta, która powinna zainteresować każdego, kto ma choćby podstawową wiedzę na temat folk metalu. Dzięki arcydziełu „Vo Chrieger u Drache” „Excelsis” stworzyło coś, bez czego nie może zabraknąć żadnej kolekcji ani imprezy fana gatunku. Miło jest, jak śpiewa się tutaj „Drachätötä” i pamięta się lekcje historii o odważnych Szwajcarach, którzy bronili swojego kraju uzbrojeni w widły, halabardy i szwajcarski niemiecki. W przypadku Excelsis jest to również sedno sprawy: jeśli chodzi o wokal, Szwajcarzy są zauważalnie słabsi, gdy wypowiadają się po angielsku. Po co przechodzić na ten język, skoro wszystko w szwajcarskim niemieckim brzmi o wiele, wiele lepiej i bardziej niepowtarzalnie? Cudownie melancholijny finał mrocznego epilogu Emmentalskiego Zabójcy Smoków również jest zjawiskowy: „Powiedz moje serce, co więcej wiesz?”

Excelsis – Piosenka 4 – Heathen Princess – 2013

Tracklista:

1. Prolog (Sintrama i Bertrama)
2. Bracia Wojenni
3. Druidzi
4. Pogańska księżniczka
5. Strach
6. Uechtland
7. Chrier
8. Smocza dziura
9. Mściciel
10. Upadek Jedynego
11. Kaplica
12. Wissi Barge
13. Epilog

[identyfikator recenzji rwp=»0″]